Digital Tutykać Tkostka (DTT)

Koncepcyjny postęp, który daje podstawy mikrorobotom

W Nature, 530-531 (2020) ukazał się ekscytujący artykuł; doi: 10.1038 / d41586-020-02421-2

Opracowano małe urządzenia, które mogą pełnić rolę nóg mikro-robotów sterowanych laserem. Kompatybilność tych urządzeń z systemami mikroelektronicznymi sugeruje drogę do masowej produkcji autonomicznych mikro-robotów.

Wideo na Youtube https://youtu.be/8b_dMsYLkUs


W 1959 roku laureat Nagrody Nobla i wizjoner nanotechnologii Richard Feynman zasugerował, że byłoby interesujące „połknąć chirurga” - to znaczy zbudować malutkiego robota, który w razie potrzeby mógłby przemieszczać się przez naczynia krwionośne w celu wykonania operacji. Ta kultowa wizja przyszłości podkreśliła współczesne nadzieje w dziedzinie robotyki wielkości mikrometrów: wdrażanie autonomicznych urządzeń w środowiskach, do których ich makroskopijne odpowiedniki nie mogą dotrzeć. Jednak zbudowanie takich robotów wiąże się z kilkoma wyzwaniami, w tym oczywistą trudnością związaną z montażem mikroskopijnej lokomotywy. W artykule w Nature Miskin i wsp. za pomocą urządzeń zasilanych elektrochemicznie, które wprawiają w ruch mikroroboty sterowane laserowo przez ciecz i które można łatwo zintegrować z komponentami mikroelektronicznymi, aby stworzyć w pełni autonomiczne mikroroboty.

Czytaj więcej

Dwanaście kubitowych obliczeń kwantowych dla chemii

Dokładne obliczenia struktury elektronowej są uważane za jedno z najbardziej oczekiwanych zastosowań komputera kwantowego, które zrewolucjonizuje chemię teoretyczną i inne pokrewne dziedziny. Korzystając z procesora kwantowego Google Sycamore, Google AI Quantum i współpracownicy przeprowadzili symulację Variational Quantum Eigenolver (VQE) dwóch średnich problemów chemicznych: energii wiązania łańcuchów wodorowych (tak dużych jak H12) i mechanizmu izomeryzacji diazolu ( zobacz perspektywę Yuan). Symulacje zostały przeprowadzone na maksymalnie 12 kubitach z maksymalnie 72 bramkami o dwóch kubitach i pokazują, że możliwe jest osiągnięcie dokładności chemicznej, gdy VQE jest połączone ze strategiami minimalizacji błędów. Kluczowe komponenty proponowanego algorytmu VQE są potencjalnie skalowalne do większych systemów, których nie można symulować w klasyczny sposób.

nauka, P. 1084; patrz także str.1054