Digital Tutykać Tkostka (DTT)

NASA potwierdza obecność wody w słonecznych regionach Księżyca

Wody na powierzchni Księżyca można znaleźć nie tylko w zimnych, zacienionych kraterach w pobliżu biegunów. Na niedawnej konferencji NASA naukowcy potwierdzili, że na Srebrnym Globie występuje więcej wody niż wcześniej sądzono, a nawet można ją znaleźć na nasłonecznionej powierzchni naszego naturalnego satelity.


Aż do końca ostatniej dekady naukowcy uważali, że księżyc jest raczej suchym miejscem. Wszystko zmieniło się, gdy indyjska sonda Chandrayaan odkryła wodę w postaci lodu wodnego w stale zacienionych kraterach w pobliżu biegunów w 2009 roku. Od tego czasu liczne badania wykazały obecność lodu wodnego w miejscach o stale niskich temperaturach. Teraz, w ramach dwóch nowych badań, naukowcy nie tylko potwierdzili obecność wody na Księżycu, ale także odkryli, że na powierzchni Srebrnego Globu może znajdować się wiele „zimnych pułapek” zawierających wodę, w tym na obszarach, do których dociera światło słoneczne. w.

Czytaj więcej

Sonda Voyager 2 odkryła wzrost gęstości przestrzeni poza Układem Słonecznym

W listopadzie 2018 r sonde Voyager 2 opuścił zewnętrzną krawędź heliosfery po 41-letniej podróży i wszedł w przestrzeń międzygwiazdową. Najnowsze dane przesłane przez sondę ujawniły interesujące informacje o przestrzeni poza Układem Słonecznym. Dane zebrane przez statek kosmiczny sugerują, że im dalej Voyager 2 odsuwa się od Słońca, gęstość przestrzeni wzrasta. To nie pierwszy raz, kiedy obserwuje się wzrost gęstości materii w kosmosie. Plik Podróżnik 1, która weszła w przestrzeń międzygwiazdową w 2012 roku, znalazła podobny gradient gęstości, ale gdzie indziej w kosmosie. Nowe dane z sondy Voyager 2 pokazują, że pomiary z sondy Voyager 1 były nie tylko poprawne, ale także, że odnotowany wzrost gęstości może być cechą przestrzeni międzygwiazdowej.

Badania przeprowadzono w „The Astrophysical Journal Letters"wydany. https://iopscience.iop.org/article/10.3847/2041-8213/abae58

Czytaj więcej

Zeptoseconds. Naukowcy zmierzyli najkrótszy okres w historii

Zespół niemieckich naukowców zmierzył przechodzenie fotonów przez cząsteczkę wodoru. Jest to najkrótszy jak dotąd pomiar okresu czasu wyrażony w zeptosekundach lub bilionach sekund. Fizycy z Uniwersytetu Johanna Wolfganga Goethego we Frankfurcie zmierzyli, jak we współpracy z naukowcami z Instytutu Fritza Habera w Berlinie i DESY w Hamburgu długo do przejścia cząsteczki wodoru potrzebny jest foton. Uzyskany przez nich wynik to 247 zeptosekund dla średniej długości wiązania cząstki. To najkrótszy czas, jaki do tej pory został zmierzony.

Wyniki są publikowane w magazynie „nauka"opisane szczegółowo. (https://science.sciencemag.org/cgi/doi/10.1126/science.abb9318)

Źródło obrazu: „https://aktuelles.uni-frankfurt.de/englisch/physics-zeptoseconds-new-world-record-in-short-time-measurement/”

Die Zeit

W swojej pracy, uhonorowanej nagrodą Nobla z 1999 roku, egipski chemik Ahmed Zewail zmierzył szybkość, z jaką cząstki zmieniają kształt. Za pomocą ultrakrótkich błysków laserowych odkrył, że tworzenie i zrywanie wiązań chemicznych zachodzi w zakresie femtosekund. Femtosekunda jest równa jednej miliardowej części sekundy (0,0000000000000000001 sekunda, 10E-15 sekund).

Ale niemieccy fizycy zbadali proces, który jest znacznie krótszy niż femtosekunda. Zmierzyli, ile czasu zajmuje fotonowi penetracja cząsteczki wodoru. Pomiary wykazały, że podróż fotonu zajmuje 247 zeptosekund dla średniej długości wiązania cząstek, a jedna zeptosekunda to jedna bilionowa sekundy (0,00000000000000000000001 sekunda, 10E-21).

Pierwszego zapisu tak krótkotrwałego zjawiska dokonano w 2016 roku. To wtedy naukowcy uchwycili elektron uwolniony z wiązań pierwotnego atomu helu. Oszacowali, że pętla ta trwała 850 zeptosekund. Wyniki tych pomiarów ukazały się w czasopiśmie „Nature Physics”.

Czytaj więcej

Nadprzewodnictwo w rekordowo wysokiej temperaturze

W czasopiśmie „Nature” ukazała się publikacja zespołu naukowców o tym, że udało im się ją zdobyć Nadprzewodnik żeby to osiągnąć temperatura pokojowa działa, może trochę chłodniej niż temperatura pokojowa, bo 14,5 stopnia Celsjusza. Problem polega na tym, że materiał, w którym wykazano to zjawisko, musi być prasowany do 2,6 miliona atmosfer. Ale samo osiągnięcie nadprzewodnictwa w tak wysokiej temperaturze jest wielkim osiągnięciem.

Czytaj więcej

Naukowcy określili maksymalną możliwą prędkość dźwięku


Międzynarodowa grupa naukowców ustaliła górną granicę prędkości dźwięku, która wynosi około 36 kilometrów na sekundę. Jak dotąd, najwyższa prędkość dźwięku została zmierzona w diamencie i była to tylko około połowa podanego maksimum.


Fale dźwiękowe mogą przenikać różne media, takie jak powietrze lub woda. W zależności od tego, co przekraczają, poruszają się z różnymi prędkościami. Na przykład poruszają się znacznie szybciej przez ciała stałe niż przez ciecze lub gazy, więc nadjeżdżający pociąg można usłyszeć wcześniej, jeśli słucha się dźwięku podróżującego wzdłuż trasy, a nie w powietrzu.

Specjalna teoria względności Alberta Einsteina wyznacza bezwzględne ograniczenie prędkości, z jaką może się rozchodzić fala, a mianowicie prędkość światła, która wynosi około 300.000 XNUMX km na sekundę. Jak dotąd nie wiadomo jednak, czy fale dźwiękowe mają również górną granicę prędkości podczas przekraczania ciał stałych lub cieczy. Do teraz. Naukowcy z Queen Mary University w Londynie, Cambridge University i Institute of High Pressure Physics w Troiksk w Rosji odkryli, że prędkość dźwięku zależy od dwóch bezwymiarowych stałych fundamentalnych: subtelnej stałej strukturalnej i stosunku masy protonu do elektronu. Efekty ich pracy są w magazynie "Postępy nauki”został opublikowany. (Źródło obrazu: Pixelbay)

Czytaj więcej

Prąd z oscylującego wykresu

Zespół fizyków z Uniwersytetu w Arkansas poinformował o opracowaniu systemu, który jest w stanie wykrywać ruchy termiczne w strukturze grafenu i przekształcać je w prąd elektryczny. „Oparty na wykresie obwód zbierania energii można zintegrować z procesorem, aby zapewnić czystą, niskonapięciową energię dla małych urządzeń lub czujników” - powiedział Paul Thibado, profesor fizyki i główny autor artykułu na ten temat opublikowanego w Physical Review E. .

Czytaj więcej

Mikroskopia poza granicami rozdzielczości

Zespół polsko-izraelski kierowany przez dr. Radek Łapkiewicz z Wydziału Fizyki UW przedstawił w czasopiśmie "Optica" nową, rewolucyjną metodę mikroskopii, która teoretycznie nie ma ograniczenia rozdzielczości.

Badania zostały ogłoszone przez Fundację na rzecz Nauki Polskiej (FNP) w komunikacie dla PAP. Dr. Łapkiewicz jest laureatem programu FIRST TEAM.


Rozwój nauk przyrodniczych i medycyny wymaga obserwacji coraz mniejszych obiektów - na przykład struktury i interakcji białek w komórkach. Obserwowane próbki nie powinny odbiegać od struktur naturalnie występujących w organizmie - w związku z tym metod i odczynników nie wolno używać zbyt agresywnie.
Klasyczny mikroskop optyczny ma niewystarczającą rozdzielczość. Ze względu na długość fali światła taki mikroskop nie pozwala na obrazowanie struktur mniejszych niż około 250 nanometrów (połowa długości fali światła zielonego). Nie można już rozróżnić obiektów, które są bliżej siebie. Jest to tak zwane ograniczenie dyfrakcyjne.
Mikroskop elektronowy ma rozdzielczość o kilka rzędów wielkości większą niż mikroskop świetlny, ale pozwala nam obserwować tylko martwe obiekty, które są umieszczane w próżni i bombardowane wiązką elektronów. Nie chodzi o badanie organizmów żywych czy procesów w nich naturalnie zachodzących.

Źródło obrazu: Optica tom 7, wydanie 10, str. 1308-1316 (2020) •https://doi.org/10.1364/OPTICA.399600

Czytaj więcej

Reaktory obrotowe - samoorganizujące się zakłady chemiczne

Dzięki sile odśrodkowej i zastosowaniu płynów o różnej gęstości można rozwijać samoorganizujące się zakłady chemiczne. Pomysł na wirujące reaktory zaproponowany przez Polskę jest nie tylko sprytny, ale i piękny. Badania zostały umieszczone na okładce prestiżowego magazynu „Nature”.

Polsko-koreański zespół pokazał, jak można przeprowadzić całą serię złożonych reakcji chemicznych w tym samym czasie - bez uciekania się do skomplikowanych układów roślinnych,… siły odśrodkowej. Pierwszym autorem publikacji jest Dr. Olgierd Cybulski, który pracuje w Ulsan National Institute of Science and Technology (UNIST) w Korei Południowej.


Obrotowy reaktor chemiczny

- Pokazujemy, jak przygotować samoorganizujące się zakłady chemiczne - opisuje korespondent autor publikacji, prof. Bartosz Grzybowski (również UNIST i Instytut Chemii Organicznej PAN). Dodaje, że ma już pomysł, jak zrobić taki chemiczny reaktor przędzalniczy… do odzyskiwania litu z płynów w bateriach.

Fakt, że płyny o różnej gęstości mogą tworzyć niezmieszane warstwy widać nawet podczas lunchu - wpatrując się w buliony. Tłuszcz zupy unosi się na wierzchu, ponieważ jest mniej gęsty niż wodnista część zupy.

W domu można doświadczyć bardziej złożonego doświadczenia: wiele płynów o różnej gęstości jest powoli wlewanych do jednego naczynia, pojedynczo. Możesz zacząć od najgęstszego miodu, syropu klonowego, płynu do naczyń, wody, oleju roślinnego, a nawet najrzadszej nafty. Jeśli dzieje się to wystarczająco wolno, zobaczysz warstwy różnych kolorów oddzielone od siebie i nie zmieszane w tej (niejadalnej) tak zwanej kolumnie gęstości.
Ale jeśli taka kolumna gęstości zacznie się bardzo, bardzo szybko obracać - obrócić naczynie wokół osi pionowej (jak na kole garncarskim, ale znacznie szybciej - np. 2,6 tys. Obrotów na minutę), okazuje się, że kolejne warstwy tworzą koncentryczne pierścienie. Najlżejsze płyny mają mniejszą średnicę i są umieszczone najbliżej środka wirówki, natomiast najgęstsze są umieszczane w dużych pierścieniach bliżej krawędzi wirówki. Wirowanie jest tutaj ważnym czynnikiem, ponieważ siła odśrodkowa zaczyna dominować w napięciu powierzchniowym cieczy. Bardzo cienkie warstwy cieczy - do 0,15 mm lub nawet cieńsze - można uzyskać bez ryzyka zmieszania. Jeśli gęstość cieczy zostanie wybrana prawidłowo, naukowcy wykazali, że w wirówce obracającej się wokół wspólnej osi można uzyskać do 20 kolorowych pierścieni.

Źródło obrazu: Okładka: numer artykułu 586, wydanie 7827, 1 października 2020 r

Czytaj więcej

Naukowcy precyzyjnie obliczyli ilość materii we wszechświecie

Jednym z najważniejszych celów astronomii jest dokładne zmierzenie całkowitej ilości materii we wszechświecie. To bardzo trudne zadanie nawet dla najbardziej zaawansowanego matematyka. Takie obliczenia przeprowadził zespół naukowców z University of California at Riverside Astrophysical Journal wydany. Zespół naukowców odkrył, że znana materia stanowi 31 procent całkowitej ilości materii i energii we wszechświecie. Pozostałe 69 procent to ciemna materia i energia.

Ciemna materia

- Gdyby cała materia we wszechświecie była równomiernie rozłożona w przestrzeni, byłoby średnio tylko około sześciu atomów wodoru na metr sześcienny ”- mówi główny autor badań Mohamed Abdullah z University of California w Riverside. Naukowiec podkreśla jednak, że że większość materii to tak naprawdę ciemna materia to jest. - Tak naprawdę nie możemy mówić o atomach wodoru, ale o materii, której kosmolodzy jeszcze nie rozumieją - mówi. Ciemna materia nie emituje ani nie odbija światła, przez co bardzo trudno ją zobaczyć. Ale ich istnienie jest zdradzane przez efekty grawitacyjne. W ten sposób naukowcy wyjaśniają anomalie w rotacji galaktyk i ruchu galaktyk w gromadach galaktyk. Naukowcy wciąż próbują dowiedzieć się, jaka dokładnie jest natura ciemnej materii i co ją tworzy, ale mimo wieloletnich badań stoją na miejscu.
Uważa się, że ciemna materia we wszechświecie nie jest barionowa. Prawdopodobnie składa się z jeszcze nieodkrytych cząstek subatomowych. Ale ponieważ nie oddziałuje ze światłem jak normalna materia, można to zaobserwować tylko poprzez efekty grawitacyjne, których nie można wyjaśnić, chyba że jest więcej materii, niż można zobaczyć. Z tego powodu większość ekspertów uważa, że ​​ciemna materia jest wszechobecna we wszechświecie i ma silny wpływ na jego strukturę i ewolucję.
Abdullah wyjaśnia, że ​​jedną z dobrych technik określania całkowitej ilości materii we Wszechświecie jest porównanie liczby obserwowanych galaktyk z wybranymi jednostkami objętości i modelami matematycznymi. Ponieważ współczesne galaktyki powstają z materii, która zmieniała się przez miliardy lat pod wpływem grawitacji, możliwe jest przewidzenie ilości materii we wszechświecie.

Czytaj więcej